Paragraaf index

VAN HUUT’S HUIS

Daar, waar de Nieuwstraat op de Hoofdstraat komt, en waar nu ,,De Bordelaise" de deuren openzet, stond een heel oud, typisch winkelhuis. een echte, ouderwetsche dorpswinkel, waaraan men van buiten niet kan zien, wat er van binnen te koop was.
Aan den eenen kant een kruidenierswinkel, waar men ook potten‚ pannen en klompen kon koopen en aan de andere zijde een woonhuis.
Een bordje met  ,,Vergunning" werd niet gevonden. Dat was in die dagen niet noodig; in bijna iederen winkel, zoo ook hier, werden wijn, likeur en sterke drank verkocht, tot zelfs op alle boeren-erfhuizen, waar zoowel de tapper als de bakker tegenwoordig waren.
Dit huis werd volgens de overlevering vroeger gebouwd en gebruikt als het eerste postkantoor te Apeldoorn. Eén van de oude, karakteristieke lindeboomen werd jarenlang gebruikt als lantaarnpaal.
Een ijzeren beugel met hanglantaarn was om den stam bevestigd.
Wat een verandering, ook in de straatverlichting! Toen een onnoozel oliepitje en nu een schittering van gas en electriciteit!
Al prijzen wij den vooruitgang van heden, toch betreuren wij ’t verlies van zooveel eenvoud en kalmte, die, met het oliepitje, uit onze samenleving verdwenen zijn.
Het kelderluik‚ vlak aan de straat, was altijd een gevaarlijk plekje voor de spelende straatjeugd. Want, die kelder was diep en geheimzinnig.
Het oude winkelhuis moest plaats maken voor een groot modem gebouw‚ een paleis in vergelijking bij het vorige; het wordt nog altijd bewoond door de nazaten van de oude familie van Huut.

VAN HUUT’S HUIS