Krantenartikel uit 1960

Ook in 1960 is er nog over de moord bericht en vertelde men over de situatie bij het Westenenkerpark en de Blauwen (AGOVV) in een aantal ingezonden brieven.

Toen de "Blauwen" Houtjesveld veroverden...
Een metsje voor de Ap.V.B.


Het was werkelijk een genoegen uw beeld uit omstreeks 1914 -- "het veld" -- of "de Kamp van Hannes Houtjes" onder de ogen te krijgen.
Dit stukje oud Apeldoorn -- oud Eendracht zo u wilt -- is voor veel bewoners uit die omgeving, evenals voor mij, rijk aan prettige herinneringen.
Zij, die "Houtjesveld" en omgeving gekend hebben in die tijd, dat deze foto gemaakt werd, zullen het met mij eens zijn, dat het beeld daar toch wel grondig veranderd is.
Hoe zag het er omstreeks die tijd uit!
De Westenenkerweg volgende vanaf de Eendrachtstraat maakte men een rondje langs het gehele "Houtjesveld" en kwam men tegenover "Ons Huis" bij de Arnhemseweg.
De Westenenkerweg was een smalle zandweg met een enkele woning er langs achter de bebouwing van de Eendrachtstraat en waarschijnlijk genoemd naar de "Westenenk", de boomkwekerij van de heer Wedekind.
Als ik 't wel heb, werd het gedeelte van deze zandweg tussen Arnhemseweg en Hoenderparkweg later -- na de bouw van het zgn. "Rode dorp", zo genoemd naar de rode dakbedekking -- de Rondweg Zuid gedoopt.
Het gehele terrein leek, van de weg af gezien, omgeven door een wal van plm. 2 meter hoogte, begroeid met eiken struiken, maar stond men op 't veld dan was van een wal niets te bespeuren.
Dan bleek dat 't hele Houtjesveld anderhalf à twee meter hoger lag dan de er omheen lopende zandweg.
Op uw beeld is dat trouwens te zien aan die omhoog gaande strookjes geel zand tussen de struiken.
Het beeld op uw foto geeft ons te zien: op de voorgrond een stukje Hoenderparkweg, achter dat hek met puntdraad een stukje Westenenkerweg, de helft van "Houtjesveld" in '14-'18 een tijdje gebruikt als tentenkamp door het 12e R. I.
Op de achtergrond "Houtjesdorp" met daarachter de Arnhemseweg.
Rechts op de foto een stukje zandpad, Staalweg na de bouw van bovengenoemd "Rode dorp".
Ziezo nu zijn we thuis.

Sportevenementen
De prettigste herinneringen zullen bij de meesten onzer liggen in de tijd, dat diverse sportevenementen te beleven waren op het voetbalveld van de “Geheelonthouders”, het op uw foto niet zichtbare deel van “Houtjesveld”.
In het begin van 1913 kregen we er in Apeldoorn een voetbalvereniging bij, die rap de kinderziektes te boven was en daarna van zich deed spreken, nl. de Apeld. Geheelonthouders Voetbalver. “Steeds Voorwaarts” in de latere jaren meer bekend als “de Blauwen”.
Voor -- als mijn geheugen mij niet bedriegt – de kapitale som van zestig gulden per jaar kwam het bestuur van deze nieuwe voetbalvereniging tot een accoord met Hannes Houtjes. “De club voor iedereen” heette deze nieuwe aanwinst op ontspanningsgebied in de volksmond en inderdaad voor veel eenvoudige “volksjongens”, die het op konden brengen op 17 à 18-jarige leeftijd aan hun ouders te vragen of ze bij de “Geheelonthouders” mochten gaan voetballen, openden zich prettige vooruitzichten. Wat hebben ze er dankbaar gebruik van gemaakt.
Alleen de aanschaffing van de benodigde spullen kostte sommigen onzer, of beter gezegd onze ouders, enig hoofdbrekens, maar gelukkig trad in deze gevallen een der geestelijke vaders – de oude Frits Savelkoel – op als reddende engel.
’s Zondags voor “dag en dauw” waren we op ’t Houtjesveld te vinden. Eerst even (!) het terrein in orde maken, lijnen kalken etc.: daarna van 10—12 een “metsje” spelen voor de Ap. V. B. of onder elkaar en dan ’s middags naar de wedstrijden van het eerste tegen clubs van buiten de plaats.
Later – enige jaren na de oprichting – waren vooral de ontmoetingen met de plaatselijke rivaal “Robur” evenementen, die niet alleen ons maar ook het talrijke Eendrachtse publiek, dat in die dagen vlot de weg naar “Houtjesveld” wist te vinden, deden genieten.
’s Avonds met elkaar de boel weer opbergen in de keet en dan na het eten van een boterham thuis weer naar ons clubhuis, de melksalon van Arie van Egmond, om bij het genot van een glaasje karnemelk met suiker de “ups en downs” nog eens te beleven.
Ja, aan dat “Houtjesveld” zitten voor velen prettige herinneringen, die bij het zien van uw foto van deze week ongetwijfeld de revue nog wel zullen passeren.
Jammer dat de wereldbrand ’14—’18 roet in ons “voetbalpotje” gooide.
Niettemin konden we, dank zij de geboden gelegenheid op Houtjesveld, in onze tijdelijke omgeving demonstreren, dat we “koning voetbal” gediend hadden en …. Waren we toevallig eens met verlof en deed zich de mogelijkheid voor, dat we voor deze of gene afwezige in konden vallen, dan ging het nog wel eens “van dik hout zaagt men planken”.
Sta mij toe één herinnering te lozen waaruit dan tevens blijkt, dat ook het beeld voetbal grondig gewijzigd is.
Met verlof zijnde en natuurlijk op het veld aanwezig, viel mij de eer te beurt, dat ik mee mocht spelen.
Bij onze tegenstander speelde een huzaar mee, die er nog al flink op los trok, niet met z’n sabel, maar met schouders en heupen. Onze aanvoerder werd dat een beetje te bar en op een gegeven moment kewam de opdracht: “Toe C., gao ut veur terrein is in en help die huzaar effentjes een bitjen van zien wildigheid af”.
Na een korte verkenning van het voorterrein ging de huzaar – zonder dat ik de handen er bij gebruikte, want dit mocht in die dagen ook niet – op een voor iedereen zichtbare wijze tegen de vlakte en maakte kennis met het mooie, gladde, maar tamelijk harde veld.
“Vrie-kik” of uit het veld sturen was er niet bij en onze huzaar, hoewel niet helemaal genezen, speelde toch wat dragelijker.
Naast de sport van “de geheelonthouders”, viel er in die dagen in die hoek ’s zomers nog een andere sport te beleven nl. de wielersport. De wielerbaan aan de Arnhemseweg, gebouwd op een braakliggend terrein – tussen nu Koperweg en Rondweg Zuid – bood daartoe de gelegenheid.
De gebroeders Waldner vierden daar hun triomfen en behaalden menige overwinning op bekende wielrenners uit die tijd.
Velen zullen zich met mij nog wel deze evenementen herinneren.
Voor de in ons dorp gelegerde jongens van het 12e was het een bijzonder welkome attractie.
Dat stukje Hoenderparkweg roept ook nog ’n aardige na-mobilisatie herinnering in mij op.
Als broodbezorger passeerde ik dagelijks zo omstreeks half vijf dat punt met m’n broodwagen – hondekar – tamelijk bekaf, evenals m’n trouwe hulp van het gezeul door de losse zandwegen. ’s Winters modder.
Een kleine vijftig meter verder dan het punt op de foto woonde de fam. Vos, waarschijnlijk de ouders van de geachte inzender van deze unieke foto.
Op mijn aankondiging: “bakker!!”, volgde steeds: “Loop mar deur nao de keuk’n, De thee en … ut dambord staot al kloor”. In dat gezin waren nl. enkele dam enthousiasten en die hadden al uit zitten kijken naar de bakker: niet uit behoefte aan een boterham, maar omdat het zo zoetjes aan de gewoonte was geworden, dat de bakker onder het genot van een paar kopjes thee en één of twee vlotte spelletjes dammen weer even op adem moets komen van het gezeul langs de wegen, zo hier en daar maar sporadisch verhard.
Met deze laatste herinnering aan de tijd toen de mensen nog “de tijd” hadden, wil ik mijn bijdrage voor uw blad – of voor de papierbak – besluiten.
Apeldoorn C.M.
(De heer M. ontvangt f 7.50.)