Paragraaf index

DE KAPEL

Dit was geen bedehuis, maar een bekende herberg, aan de Dorpsstraat, hoek Kapelstraat, en was het laatste huis aan de Hoofdstraat met een strooien dak.
Behalve voor herberg diende dit huis nog aan een paar gezinnen tot woning. De tegenwoordige Kapelstraat was toen  een smal paadje dat tot scheiding diende van de naast-gelegen buitenplaats „Randerode”.
Ook bedreven de bewoners van de Kapel den  landbouw en werd er melk verkocht aan de weinigen, die zelf geen koe of geit hadden.
Het melkmeisje, dat in die dagen de klanten bediende, was een weduwe van omstreeks 99 jaren, de oude vrouw van Leiden en geheel Apeldoorn vond het jammer, dat zij haar honderdsten verjaardag niet mocht beleven. Want wel werden de menschen toen, gelijk nu nog, heel oud in onze gezonde gemeente, maar honderdjarigen waren er toen niet bekend. Dat was voor latere jaren bewaard, toen er in Apeldoorn zelfs drie honderdjarigen tegelijk mochten wonen.
De herberg had waarschijnlijk haar naam ontleend aan de St. Antoniekapel, welke er juist tegenover stond en welke dateerde van vóór de Hervorming.
De herberg, de Kapel, of een huis daar ter plaatse, was waarschijnlijk even oud. Ook de primitieve bouwstijl getuigde van een hoogen ouderdom. Het was daar, onder de lindeboomen, nog een rustig. landelijk zitje, en dat midden in het dorp.
Met Loosche Kermis of Pinkster Loo, altijd op den 2en Pinksterdag, reden (visa-versa) omnibussen en Jan Pleiziers van hier naar de herberg het Posthuis op het Loo.
Einde vorige eeuw verdween ook dit stukje oud-Apeldoorn, om plaats te maken voor een rij aaneengesloten winkelhuizen.
Het uithangbord berust nog in het Museum Felua.

DE KAPEL